Dzień Konstytucji, obchodzony 17 maja, to jedno z najważniejszych świąt w Norwegii. W tym dniu Norwegowie gromadzą się, aby świętować uchwalenie norweskiej konstytucji, która odegrała kluczową rolę w budowaniu niezależności kraju i kształtowaniu jego tożsamości narodowej. Norweski dzień konstytucji, obchodzony corocznie 17 maja, jest jednym z najważniejszych świąt w Norwegii. Jest nazywany w skrócie syttende mai lub søttende mai (czyli „17 maja”), Nasjonaldagen (Święto Państwowe) lub Grunnlovsdagen (Dzień Konstytucji). Jest to dzień wolny od pracy.

Historia Uchwalenia konstytucji

Konstytucja Norwegii z 17 maja 1814 roku sformalizowała niepodległość Norwegii po ponad 400 latach unii z Danią.

Historia Dnia Konstytucji w Norwegii sięga roku 1814. W tamtym czasie Norwegia była częścią unii personalnej z Danią, lecz sytuacja międzynarodowa sprzyjała zmianom politycznym. Na początku XIX wieku Europa była ogarnięta wojnami napoleońskimi. Gdy król Danii został zmuszony do abdykacji, Norwegowie zaczęli działać na rzecz swojej niezależności. W wyniku traktatu pokojowego z Kilonii, który kończył wojny napoleońskie, Norwegia miała szansę na samostanowienie i wypracowanie własnych instytucji.

Warto podkreślić, że historia Dnia Konstytucji jest nie tylko ważna, ale także ciekawa. Podłoże historyczne uchwalenia konstytucji było silnie związane z wydarzeniami geopolitycznymi tamtego okresu. Norwegia starała się zachować swoją suwerenność w obliczu groźby przyłączenia do Szwecji po klęsce Królestwa Danii i Norwegii w wojnach napoleońskich.

W lutym 1814 roku zwołano Zgromadzenie Narodowe w Eidsvoll, gdzie delegaci z różnych regionów kraju spotkali się, aby opracować nową konstytucję dla Norwegii. Dyskusje, debaty i negocjacje trwały przez kilka miesięcy, a ich rezultatem była konstytucja, która dawała obywatelom prawa i wolność oraz ustanawiała trójpodział władzy i parlamentarny system rządów.

17 maja 1814 roku konstytucja została uroczyście uchwalona przez Zgromadzenie Narodowe. Niesamowita mobilizacja społeczeństwa doprowadziła do zwołania zgromadzenia przedstawicieli norweskiej społeczności, znanego jako Riksforsamlingen (Zgromadzenie Narodowe).

Zgromadzenie Narodowe w Eidsvoll zwołane przez księcia Christiana Frederika pracowało nad konstytucją Norwegii od 10 kwietnia do 20 maja 1814 roku. Riksforsamlingen składało się z delegatów wybranych przez lokalne zgromadzenia miejskie i wiejskie, reprezentujących różne grupy społeczne i zawodowe, takie jak arystokracja, duchowni, kupcy, rolnicy i inne.

W ciągu zaledwie kilku tygodni udało im się opracować i uchwalić konstytucję, która stała się podstawowym dokumentem prawnym niezależnej Norwegii. Te niezwykłe wysiłki i determinacja norweskich obywateli w przeciwnościach losu przyczyniły się do narodowego triumfu i późniejszego uznania niezależności Norwegii przez mocarstwa europejskie.

Choć oficjalne podpisanie konstytucji odbyło się 20 maja, to właśnie 17 maja jest obchodzony jako Dzień Konstytucji, ponieważ symbolizuje moment, w którym naród norweski jednomyślnie przyjął nową konstytucję.

17 maja jest nie tylko dniem obchodów konstytucji, ale także okazją do uhonorowania odwagi i zaangażowania tych, którzy przyczynili się do walki o niezależność Norwegii.

Warto również zaznaczyć, że Dzień Konstytucji ma nie tylko znaczenie historyczne, ale również współczesne. Norweska konstytucja, uznawana za jedną z najstarszych w Europie, nadal stanowi podstawę praw i wolności obywateli oraz demokratycznego funkcjonowania państwa.

Historia obchodów Dnia Konstytucji

Konstytucja w kraju wikingów jest drugą najstarszą na świecie. Doczekała się swoich obchodów dopiero kilkanaście lat po jej uchwaleniu.

Początkowo obchody narodziły się spontanicznie wśród społeczności studenckich i patriotycznych, jednak z przyczyn politycznych nie miały większego oddźwięku. W 1828 roku król Karol XIV Jan, ówczesny król Szwecji i Norwegii zabronił obchodów tego święta, uznając je za zagrożenie dla unii personalnej z Szwecją. Jednak już rok później, po potyczce między siłami unii a demonstrantami, król musiał znieść zakaz, gdyż interwencja wywołała powszechne oburzenie wśród Norwegów.

Wraz z upływem czasu, obchody Dnia Konstytucji stawały się coraz bardziej ugruntowane i zyskiwały na popularności. W roku 1864 odbył się pierwszy dziecięcy pochód, zainicjowany przez Bjørnstjerne Bjørnsona i nawiązujący do tradycji zapoczątkowanej przez Henrika Wergelanda w 1820 roku w Eidsvoll. W 1899 roku do pochodu dołączyły również dziewczęta. Obecnie parady, festiwale, koncerty i różnorodne wydarzenia odbywają się w całym kraju, przyciągając zarówno mieszkańców, jak i turystów.

Dzień Konstytucji w Norwegii nabierał nowego, głębszego znaczenia w wyniku pewnych wydarzeń historycznych. Przykładem tego jest fakt, że II wojna światowa zakończyła się w Norwegii dziewięć dni przed Dniem Konstytucji, 8 maja 1945 roku, kiedy niemieckie wojska okupacyjne złożyły broń. Choć Dzień Wyzwolenia nie stał się świętem narodowym, to właśnie Dzień Konstytucji zaczął być obchodzony w sposób bardziej uroczysty i symboliczny.

Obecne obchody i tradycje

Obchody Dnia Konstytucji w Norwegii są pełne radości, dumy z tradycji i patriotyzmu. W całym kraju odbywają się parady, festiwale, koncerty i różnorodne wydarzenia, które przyciągają zarówno mieszkańców, jak i turystów. Miasta są ozdobione flagami norweskimi, a ludzie często ubierają się w tradycyjne stroje.

W Oslo odbywa się najważniejsze i największe wydarzenie tego dnia. Ceremonie przyciągają nawet około 100 000 uczestników. Przez wiele lat tradycją jest oczekiwanie na pojawienie się członków rodziny królewskiej na balkonie Pałacu Królewskiego, którzy składają pozdrowienia paradującym. Istotnym elementem święta jest również wspólne śpiewanie hymnu narodowego o tytule „Ja, vi elsker dette Landet” oraz hymnu rodziny królewskiej znanego jako „Kongesangen”.

W Skaugum, rezydencji książęcej, również odbywają się uroczystości wczesnym rankiem. Dzieci gromadzą się, dając rodzinie królewskiej możliwość wzięcia udziału w obchodach w Oslo. To wyjątkowa okazja dla najmłodszych członków rodziny królewskiej, aby doświadczyć ducha jedności i patriotyzmu, który wypełnia serca Norwegów w tym szczególnym dniu.

W Bergen, miasteczku o bogatej historii i tradycjach, obchody Dnia Konstytucji są pełne kolorowych występów i radosnych parad. Kuglarze prezentują swoje umiejętności, a dzieci biorą udział w barwnych paradach, tworząc niesamowite widowisko. Lokalne organizacje i wojskowa młodzieżówka, znana jako Buekorps, również przemierza ulice, dodając jeszcze więcej energii i entuzjazmu do świętowania.

W Trondheim, starożytnej stolicy, uczniowie ze wszystkich szkół wczesnym rankiem wyruszają na uroczystą paradę ulicami miasta. Wieczorem rozpoczyna się „Parada Obywateli”, do której dołączają strażacy, drużyny sportowe i organizacje studenckie. To wyjątkowa okazja, aby wspólnie świętować ducha demokracji, wolności i jedności narodowej.

Obchody Dnia Konstytucji w Norwegii to nie tylko uroczystości historyczne, ale także wyraz żywej tradycji i wspólnotowego ducha. Każde miasto ma swoje unikalne obyczaje i wydarzenia, które wzbogacają tę wyjątkową okazję. To czas, w którym Norwegowie świętują swoje dziedzictwo, łącząc się jako naród i manifestując dumę z przeszłości i teraźniejszości.

Święto Konstytucji w Norwegii a Russefeiring

Russefeiring to tradycyjne święto, podczas którego uczniowie szkół średnich w Norwegii bawią się do białego rana. Jest to okres intensywnych i pełnych energii imprez, które trwają przez kilka tygodni, a ich kulminacją jest właśnie 17 maja. Młodzież, nazywana „Russami”, ubrana jest w charakterystyczne czarne lub czerwone kombinezony i przemieszcza się po mieście w specjalnie przygotowanych autobusach imprezowych.

Russefeiring jest unikalnym elementem kultury norweskiej, który dodaje dodatkowego koloru i entuzjazmu do obchodów Święta Konstytucji. Jest to nie tylko okazja do celebrowania tradycji i historii kraju, ale także moment pełen radości, integracji społecznej i niezapomnianych przeżyć dla młodzieży.

Żródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Norweski_dzień_konstytucji

https://no.wikipedia.org/wiki/Riksforsamlingen